Rubber Rooms για εκπαιδευτικούς στην Νέα Υόρκη

Παρασκευή, 30 Μάρτιος 2012 19:27

Ένα από τα επτά Κέντρα Προσωρινής Εσωτερικής Αναδιανομής της πόλης , όπου εκπαιδευτικοί  σε αναστολή διδακτικών καθηκόντων απαιτείται να περάσουν εκεί την ημέρα τους. Μεταφρασμένο άρθρο της εφημερίδας όπου υπάρχει η σχετική φωτογραφία του rubber room. Αν και στο άρθρο αναφέρεται πως τελευταία μέρα λειτουργίας των rubbers rooms είναι στις 28/6/2010, στο κείμενο διαμαρτυρίας των εκπαιδευτικών του 2012 γίνεται αναφορά στο rubber room για όσους δεν εφαρμόσουν κατά γράμμα το «μοντέλο- εργαστήριο» http://www.nytimes.com/2010/06/29/education/29rubber.html?_r=1&adxnnl=1&adxnnlx=1332676841-3yev1aMXgNNru2JWlyJCHA# RUBBER ROOMS- Προσωρινά Κέντρα Εσωτερικής Αναδιανομής Υπήρχαν οι  αγκαλιές αποχωρισμού, οι ανταλλαγές των αριθμών τηλεφώνου και οι σχεδόν βέβαιες  ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για τη διατήρηση κάποιας επαφής.  Μάζεψαν τις βαλίτσες τους  από το δωμάτιο 619, το οποίο ήταν το σπίτι τους για μήνες κατά τη  διάρκεια της ημέρας , αν όχι χρόνια. Η Δευτέρα ήταν η τελευταία ημέρα του σχολείου για 1 εκατομμύριο μαθητές  της πόλης αλλά ήταν  και η τελευταία ημέρα στο "rubber room» της Δυτικής 125ης οδού. Τα τελευταία αρκετά χρόνια, οι εκπαιδευτικοί που κατηγορούνται για ανικανότητα ή παραβατικότητα έχουν υποχρεωθεί να παραμένουν  σε “δωμάτια καουτσούκ”(rubber room), που ονομάζονται επισήμως Κέντρα Προσωρινής Εσωτερικής Αναδιανομής, όπου λαμβάνουν πλήρη μισθό, αλλά δεν εργάζονται, ενώ περιμένουν τις ακροάσεις του Υπουργείου Παιδείας για  να αποφασίσουν για τη  μοίρα τους. Τον Απρίλιο, οι αξιωματούχοι της πόλης και το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών συμφώνησαν να καταργήσουν τα δωμάτια, τα οποία ήταν μια πηγή αμηχανίας για όλους. Ξεκινώντας από το φθινόπωρο, οι καθηγητές θα εκτελούν διοικητικά καθήκοντα ή θα σταλούν στο σπίτι, εάν αυτοί θεωρηθούν  απειλή για τους μαθητές. Έτσι, η Δευτέρα ήταν η τελευταία ημέρα για τους περίπου 700 καθηγητές και διοικητικούς υπαλλήλους που παρουσιάζονται στα  επτά Κέντρα Προσωρινής Εσωτερικής Αναδιανομής. Είχαν αποσταλεί αφού κατηγορήθηκαν για παραβάσεις είτε  μικρές όπως επίμονη αργοπορία, είτε  σοβαρές όπως σεξουαλική παρενόχληση φοιτητών. Δεν υπάρχει καουτσούκ (rubber) στους τοίχους - το όνομα προέρχεται από την ιδέα ότι θα ήταν δύσκολο να μην τρελαθεί κάποιος μετά την καθημερινή παραμονή  σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρο, όπως εκείνο  της 125ης οδού. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε τίποτα αναρτημένο στους τοίχους. Νωρίτερα φέτος, κάποιοι  εκπαιδευτικοί προσπάθησαν να ζωντανέψουν το χώρο με μια αφίσα ζωγραφικής του Ματίς και μερικά σχέδια από μερικούς ερασιτέχνες καλλιτέχνες που είχαν καταδικαστεί με παραμονή στο rubber room.  Αλλά οι υπεύθυνοι  του κτιρίου τους τα κατέβασαν , λέγοντας ότι θα μπορούσε να προκληθεί ζημιά  στους τοίχους. Τη Δευτέρα, είχε παραμείνει μόλις ένα ημερολόγιο από μια κινεζική εταιρεία πλυντηρίου, μαζί δύο πίνακες ανακοινώσεων όπου ήταν αναρτημένα  ενημερωτικά δελτία από το σωματείο των δασκάλων και αποκόμματα εφημερίδων για την αμοιβή των εκπαιδευτικών. Αναρτημένη επίσης  ήταν μια αυστηρή προειδοποίηση: «Προστατεύστε τον εαυτό σας όταν προσεγγίζεται από έναν επιθεωρητή - δεν πρέπει να απαντήσετε  σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις.» Κανένας  από τους εννέα καθηγητές που περνούσε  την  τελευταία του μέρα  στο rubber room  δε δέχτηκε  να αποκαλύψει  το πλήρες όνομα του για να το δημοσιοποιήσουμε , λέγοντας ότι ανησυχούν για αντίποινα από τους administrators. "Ήθελαν να ομολογήσω πως ήμουν  ένοχος », δήλωσε ο Κάρλος, ο οποίος δεν θα αποκαλύψει για τι είχε κατηγορηθεί. «Με οδήγησαν εδώ  αμέσως, χωρίς καν να με αφήσουν να πάρω τα πράγματά μου - σαν να είμαι ένα είδος εγκληματία." Από τη στιγμή που έφτασε στο rubber room , τον Απρίλιο, είπε, έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό του, μαθαίνοντας και διδάσκοντας συναδέλφους του πώς να πλέκουν με την τεχνική  μακραμέ. (Στο  τελευταίο  μάθημα της τη Δευτέρα,  ολοκλήρωσε ένα βραχιόλι.) Στο rubber room υπάρχουν κανόνες υπακοής. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να εμφανιστούν στις 8 το πρωί και  το προσωπικό ασφαλείας πρέπει να τους συνοδεύσει στο rubber room. Θα πρέπει να παραμείνουν εκεί  μέχρι 14:50 μ.μ. Και παρά το γεγονός ότι επιτρέπεται να φύγουν για ένα διάλειμμα για το  γεύμα,  δεν μπορoύν  να χρησιμοποιήσουν την αίθουσα φαγητού στο ισόγειο του κτιρίου.  Αν θέλουν να πλύνουν τα πιάτα τους, πρέπει να χρησιμοποιούν το νεροχύτη της τουαλέτας. Ένα μπουκάλι κίτρινο σαπούνι πιάτων είναι  επάνω στο ψυγείο για όποιον χρειάζεται. Υπήρχαν συγκρούσεις αναπόφευκτες σε τέτοιους χώρους. Αυτή τη χρονιά, ένας δάσκαλος κάλεσε την αστυνομία   καθώς ένας άλλος δάσκαλος πέταξε το  περιτύλιγμα από το  φαστ-φουντ  στα  σκουπίδια και  παραλίγο να τον χτυπήσει. Ένας άλλος μακροχρόνιος «κάτοικος» εξαγρίωσε τους υπόλοιπους γιατί έπαιζε αδιάκοπα κιθάρα.  Δύο άλλοι καθηγητές συνεπλάκησαν γιατί δεν  μπορούσαν να μοιραστούν ένα από τα 12 τραπέζια του  rubber room. «Υπάρχει κάτι σε αυτό το μέρος που κάνει τον καθένα να  στρέφεται εναντίον του άλλου» , δήλωσε η Wendy, η οποία είπε ότι ακόμη περιμένει να απαγγελθούν επίσημα κατηγορίες εναντίον της. Έτσι, η τελευταία ημέρα ήταν ένα  μείγμα ανακούφισης και νοσταλγίας. Κανένας από τους καθηγητές δε γνώριζε  τι θα του συμβεί το επόμενο έτος, αλλά ελάχιστοι πίστευαν πως θα ήταν κάτι καλύτερο. «Είμαστε λίγο πολύ η επιτομή της αχρηστίας εδώ," είπε μια γυναίκα. “We’re pretty much the epitome of uselessness here,” Καθώς  ο αδέξιος κιθαρίστας γρατζουνούσε  στην κιθάρα του κάποιες νότες από το  «Let It Be,» , μια   γυναίκα του είπε : «Ακούγεσαι σα βραχνιασμένη γάτα». Απτόητος εκείνος συνέχιζε. «Εντάξει, ώρα να φύγουμε – έχουμε  περάσει γοητευτικά» είπε εκείνη  καθώς διέσχιζε την  πόρτα. Ο κιθαρίστας στράφηκε  στο άδειο πια rubber room και απευθυνόμενος στην πραγματικότητα στο κενό είπε : «Μία φορά απόρριψη , για πάντα απόρριψη.»