Μάθημα 1ο: Αγώνας ενάντια στην εξαθλίωση του σχολείου

Κακή, ψυχρή κι ανάποδη η «καλημέρα» της φετινής σχολικής χρονιάς. Της δεύτερης κατά σειρά χρονιάς που βλέπει τις μαύρες επιπτώσεις της εφαρμογής των Μνημονίων στην εκπαίδευση. Το κουδούνι που θα ηχήσει την Τρίτη στα προαύλια βρίσκει τα σχολεία με άδεια ταμεία, τους εκπαιδευτικούς ταπί και στο πόδι, τους γονείς ταπί και απελπισμένους και στρατιές παιδιών που φέτος δεν πήραν καινούργια τσάντα, δεν έκαναν την πατροπαράδοτη βόλτα στα βιβλιοπωλεία, φόρεσαν τα περσινά τους ρούχα κι ας μεγάλωσαν κατά έναν χρόνο... Στρατιές παιδιών που δεν έκαναν διακοπές, που ξέρουν τι σημαίνει κρίση από τα ψυγεία τους, από το άδειο πορτοφόλι του γονιού τους, από το πρόσωπο του απολυμένου, απλήρωτου πατέρα...

Ποδαρικό με κινητοποιήσεις κάνει η φετινή σχολική χρονιά, η δεύτερη μαύρη χρονιά της εποχής των Μνημονίων
Παρ’ ότι φέτος δεν θα ζήσουμε το φιάσκο των βιβλίων, αν και οι τίτλοι που θα μοιραστούν στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς θα είναι μειωμένοι κατά 40%, τα σχολεία βρίσκονται με άδεια ταμεία. Η περσινή σχολική χρονιά έκλεισε με τις σχολικές επιτροπές να έχουν εισπράξει μόνο μία δόση (του Φεβρουάριου 2012) κι αυτή μειωμένη κατά 33% σε σχέση με την αντίστοιχη του 2011, ενώ εκκρεμεί από τον Απρίλιο η καταβολή της δεύτερης δόσης. Τέτοιο ξεκίνημα επέβαλε η τρόικα στα σχολεία. Ο υπουργός Παιδείας είπε πως δίνει τη μάχη του αυτονόητου, αγαπημένη λέξη και των προκατόχων του, εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον. Φαίνεται, όμως, ότι το αυτονόητο δεν περιλαμβάνει και την απαλλαγή των σχολείων από την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα. Εάν αυτό δεν συμβεί, σχεδόν όλα τα χρήματα που θα λάβουν οι σχολικές επιτροπές θα δαπανηθούν για την αγορά καυσίμων και ενδεχομένως να μη φτάσουν κιόλας

Αυτονόητο υπό συνθήκες Μνημονίων δεν μπορεί να υπάρξει. Όταν οι δαπάνες για την παιδεία πέφτουν κάτω από το 3%, όταν οι διορισμοί μηδενίζονται, όλοι κι όλοι έφτασαν τους 225 παρά τις αυξημένες ανάγκες που υπάρχουν λόγω του μεγάλου αριθμού συνταξιοδοτήσεων, όταν ο νέος εκπαιδευτικός μπαίνει στην τάξη, που συνήθως βρίσκεται μακριά από τον τόπο κατοικίας του, με 640 ευρώ, τι να πρωτοκαλύψεις μ' αυτά; Το μόνο αυτονόητο είναι η εξαθλίωση. Η εξαθλίωση των σχολείων, η εξαθλίωση δασκάλων και καθηγητών, η εξαθλίωση των μαθητών που καταδικάζονται σε μαθησιακή παρακμή. Τα κενά, όσο κι αν τα μαγειρεύουν, θα είναι χιλιάδες, η ΟΛΜΕ υπολογίζει ότι στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης οι κενές θέσεις θα είναι περίπου 3.000 περισσότερες από πέρσι. Θα τα καλύψουν, λέει, με αναπληρωτές, για να μην πουν ότι, από φέτος κιόλας, θα ξεκινήσει στην εκπαίδευση η μεγάλη επιχείρηση της πλήρους ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, με αύξηση του ωραρίου και φύλλα πορείας σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς που οι άθλιες περικοπές τους βγάζουν πλεονάζοντες.

«Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να σταματήσουμε αυτήν την πολιτική, που καταστρέφει το δημόσιο σχολείο και εξοντώνει τους εκπαιδευτικούς», δηλώνουν τα συνδικάτα της εκπαίδευσης. Και με το «καλημέρα σας», προχωρούν σε κινητοποιήσεις που κορυφώνονται με την 24ωρη απεργία της ΔΟΕ την επομένη του καθιερωμένου αγιασμού. Μια αγωνιστική «καλημέρα» που την έχει ανάγκη η εκπαίδευση.

Στεφανάκου Π. - Η ΑΥΓΗ, 9/9/2012