Οι συγχωνεύσεις
- καταργήσεις… ξανάρχονται!
Συνάδελφοι,
σας καλούμε αύριο Τετάρτη στις 6.45 μ.μ. να παραστούμε
δυναμικά στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Κορινθίων, για να εμποδίσουμε την θετική γνωμοδότηση για την συγχώνευση των σχολείων του δήμου
μας 1ου - 13ου Δημ Σχολείου και Σολομού -Αθικίων .
Συνάδελφοι, μόνο από το 1ο και 13ο χάνονται 9 οργανικές θέσεις, αύριο θα έρθει η σειρά μα, μόνο ενωμένοι και αλληλέγγυοι , μπορούμε να σταματήσουμε την βάρβαρη αυτή πολιτική, που νοιάζεται μόνο για αριθμούς και όχι για τις ζωές μας!!
Πρόταση μας προκειμένου να αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών
στο 1o και 13ο δημοτικό σχολείο είναι :Η ορθολογικότερη κατανομή των ορίων των σχολείων ώστε να
αποφορτιστούν όμορα σχολεία με πολύ
μεγάλο αριθμό μαθητών.
4 σχόλια:
ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΟΤΕΡΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΟΡΙΩΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΟΡΙΣΤΑ. ΜΗΠΩΣ ΞΕΡΕΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΟΥ ΛΕΤΕ; ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΤΕ, ΑΡΚΟΥΝ ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΜΗΜΑΤΑ;
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΕΡΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ.
ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΛΕΣ.ΔΕ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΑΝ ΗΤΑΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΛΙΓΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ; ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΕ 2-3 ΠΑΙΔΑΚΙΑ.ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!!!
Το μεγαλύτερο έλλειμμα της χώρας είναι το έλλειμμα της κοινής λογικής.
Ο σχολικός χάρτης της χώρας μέχρι σήμερα μοιάζει πολύ με το υπόλοιπο ελληνικό Δημόσιο.Ένα σχολείο εδώ, ένα γυμνάσιο παραπέρα, πέντε μαθητές στη μια τάξη και επτά στην άλλη, μισό σχολείο στο ένα χωριό, μισό στο άλλο, δύο λυκειακές τάξεις στο ένα ξεπεσμένο κεφαλοχώρι και μία στο άλλο, από όπου τυχαίνει να έλκει την καταγωγή του σημαντικός κομματικός παράγοντας του τόπου. Αυτή η αυθόρμητη ανοργανωσιά δεν έχει μόνο δυσβάστακτο οικονομικό κόστος. Έχει και βαριές παιδαγωγικές συνέπειες. Σε άλλες χώρες η συνένωση ,αλλά και ο διαχωρισμός των σχολείων θα γινόταν κάθε χρόνο και αυτόματα. Μόλις ο πληθυσμός μιας σχολικής μονάδας έπεφτε κάτω από το κρίσιμο παιδαγωγικό όριο και δεν υπήρχαν ελπίδες επανάκαμψης, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, πρώτος – πρώτος θα έψαχνε λύσεις για την καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών. Θα απευθυνόταν στις αρμόδιες υπηρεσίες, απαιτώντας τη συγχώνευση του σχολείου τους με κάποιο άλλο, θα ζητούσε υπηρεσίες μεταφοράς των μαθητών κ.λ.π., έτσι ώστε να μεγιστοποιηθεί το παιδαγωγικό αποτέλεσμα. Φυσικά, ισχύει και το αντίστροφο – όταν, δηλαδή, κάποια σχολεία γιγαντώνονται, οι ίδιοι οι γονείς θα πρέπει να ζητούν το διαχωρισμό των σχολείων.
Στην Ελλάδα οι συνενώσεις των σχολείων απαιτούν γενναίες πολιτικές αποφάσεις. Αρκετοί γονείς από χωριά ή και αστικά κέντρα – οι οποίοι μπορεί να οδηγούν καθημερινά πολλά χιλιόμετρα για να πάνε τα παιδιά τους στο φροντιστήριο, στα αγγλικά, στο πιάνο ή σε παιδικά πάρτι – αρνούνται να δεχθούν ότι ένα σχολείο με ελάχιστα παιδιά είναι αδύνατον να συντηρηθεί και να κάνει καλή δουλειά. Έτσι αντιστέκονται δυναμικά στη συνένωση γυμνασίων με ελάχιστους μαθητές και δεν διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εκπαίδευσης για τα παιδιά τους.
Δίπλα τους χύνουν κροκοδείλια δάκρυα οι βουλιμικοί για αρμοδιότητες δήμαρχοι και οι πολυποίκιλοι και πολυεπίπεδοι αυτοδιοικητικοί άρχοντες οι οποίοι με την έως τώρα στάση τους έχουν διαμορφώσει μια εκρηκτική κατάσταση στο χώρο της εκπαίδευσης, αφού από τη μια παρακρατούν και διοχετεύουν σε αλλότριες δράσεις τα χρήματα που έρχονται από την κεντρική κυβέρνηση για λειτουργικές δαπάνες των σχολείων και από την άλλη, χάριν της ψηφοθηρικής τους αντίληψης τόσα χρόνια διαμόρφωσαν μια τριτοκοσμική κατάσταση στην υπόθεση μεταφοράς των μαθητών, όπου μικρά παιδιά, δημοτικού, νηπιαγωγείου, μεταφέρονται με ακατάλληλα αυτοκίνητα, με μεθυσμένους οδηγούς, με πλασματικές χιλιομετρικές αποστάσεις , με παράλληλες μετακινήσεις προς την ίδια κατεύθυνση, με αποτέλεσμα το μεταφορικό κόστος να είναι δυσβάστακτο για τον Έλληνα πολίτη.
Δάσκαλοι και καθηγητές που φοβούνται ότι, δια των συνενώσεων, θα χάσουν το βόλεμά τους, ωρύονται δήθεν για την καταστροφή που θα υποστεί η παρεχόμενη εκπαίδευση των μαθητών τους, λόγω των συνενώσεων των σχολικών μονάδων, ξεχνώντας ότι αυτή η εκπαίδευση την οποία με τόσο πάθος υποστηρίζουν κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις, με βάση την αξιολόγηση του ΟΟΣΑ (πρόγραμμα PISA).
Οι αντιδράσεις στις επιχειρούμενες αλλαγές του σχολικού χάρτη της χώρας είναι φυσιολογικές, αλλά διόλου λογικές. Οι κάτοικοι των χωριών έχουν εθιστεί στη ρητορεία του πολιτικαντισμού και θέλουν μικρότερες κι εγγύτερες σ’ αυτούς, σχολικές μονάδες, αντί να απαιτούν καλύτερα σχολεία. Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι αυτός ο συρφετός αυτοδιοικητικών πολιτικάντηδων και συντεχνιακών εκπαιδευτικών τα παιδιά τους δεν τα στέλνουν σε αυτά τα σχολεία, για τα οποία κόπτονται για την παιδαγωγική τους αξία , αλλά τα στέλνουν στα πολυθέσια σχολεία των κοντινών πόλεων. Όμως, σήμερα συμβαίνει, ανυποψίαστοι γονείς, βολεμένοι εκπαιδευτικοί και αυτοδιοικητικοί πολιτικάντηδες να παιδαγωγούν τη νέα γενιά στην ανομία. Στέλνουν τα παιδιά τους στις καταλήψεις, ωθούν τα παιδιά τους σε απεργίες πείνας, για να μειωθεί περισσότερο το κουτσουρεμένο πανταχόθεν σχολικό έτος. Το ερώτημα, όμως το οποίο τίθεται είναι, τι ζητούμε σήμερα: «σχολειά για τα παιδιά μας ή σχολειά για τα χωριά μας;»
"Εκπαιδευτικοί εν Δράσει"
Το blog eίναι χώρος ενημέρωσης, συζήτησης, ανταλλαγής απόψεων και ιδεών, εντελώς ελεύθερα, και δημοκρατικά. Ο καθένας έχει δικαίωμα να καταθέσει άποψη, πρόταση, ή να σχολιάσει την όποια πρόταση, ιδέα. Αλλά με ΥΠΟΓΡΑΦΗ στα Ανώνυμα σχόλια εννοείται δεν απανταμε!!!
Δημοσίευση σχολίου