Περί Μουσείων, Ωραρίων, Συναντήσεων και άλλων Δαιμονίων

ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΠΕΘΑΝΑΝ

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

3  μέρες μετά τη δημοσίευση της «μελέτης» του ΚΕΠΕ, που μεταξύ άλλων σαρωτικών περικοπών προαναγγέλλει την αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών, 5 μέρες μετά την ανακοίνωση της εκ νέου δραματικής  περικοπής του εφ’ άπαξ [συνολική περικοπή 50%], 4 μέρες μετά την εισβολή των ΜΑΤ στη Χαλυβουργία και όσα επακολούθησαν, 1 μέρα μετά  την αποκάλυψη ότι καταργούν την ελεύθερη είσοδο των εκπαιδευτικών στα Μουσεία και τους Αρχαιολογικούς χώρους, μάθαμε σήμερα ότι αναβάλλει μονομερώς [στην ουσία ματαιώνει] η πολιτική ηγεσία του Υπ.  Παιδείας [και άλλων ενασχολήσεων…] την προγραμματισμένη εδώ και 15 ημέρες συνάντησή της με το ΔΣ της ΟΛΜΕ!

Και πολύ κάνει,  θα μου πείτε…

Τι να ανακοινώσει στην ΟΛΜΕ ο κ. Αρβανιτόπουλος και οι συν αυτώ;  Ότι δεν πρόκειται να διορίσει μόνιμους καθηγητές στα σχολεία και θα ελαχιστοποιήσει τις προσλήψεις αναπληρωτών, ότι θα μας εξαναγκάσει να δουλεύουμε περισσότερο με ολοένα λιγότερα χρήματα  [με 600 ευρώ οι νεοδιοριζόμενοι συνάδελφοι παλεύουν να τα φέρουν βόλτα στις εσχατιές της χώρας], ότι δεν θα πάρουμε ποτέ εφ’ άπαξ παρ’ όλο που πληρώνουμε ένα κάρο λεφτά κάθε μήνα, ότι δεν πρόκειται να δώσει πρόσθετη επιχορήγηση στα σχολεία το Σεπτέμβρη για να μην τουρτουρίζουν από το κρύο χωρίς πετρέλαιο και φυσικό αέριο οι μαθητές, ότι  σκοπεύει να συγχωνεύσει και να καταργήσει κι άλλα σχολεία, ότι στον κρατικό προϋπολογισμό του 2013 θα περικόψει ακόμα περισσότερο τις σχεδόν ανύπαρκτες δαπάνες για την Παιδεία, ότι προετοιμάζει το κλίμα για την μετατροπή των εκπαιδευτικών σε υποταγμένα-άβουλα-χειραγωγημένα  ανθρωπάκια, ότι εν τέλει έχει κανονικά γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του [και αυτός και η κυβέρνησή του και τα’  αφεντικά τους, εγχώρια και αλλοδαπά] τη δημόσια εκπαίδευση, τα παιδιά του ελληνικού λαού και τις οικογένειές τους;

Υπάρχουν ακόμη εκπαιδευτικοί που έχουν αυταπάτες για τις προθέσεις της τρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης απέναντι στη δημόσια εκπαίδευση και τον κλάδο μας; Υπάρχουν ακόμη συνδικαλιστικές δυνάμεις προσκείμενες στα τρία  κεφάλια που θα ταυτιστούν μ’ αυτήν τη βάρβαρη πολιτική, που ισοπεδώνει και τα λιγοστά εναπομείναντα δικαιώματα, που καταδικάζει το λαό και τη χώρα σε αργόσυρτο θάνατο αποστερώντας του την Παιδεία,  την Υγεία και την Πρόνοια;

Κι όμως υπάρχουν!

Αλλά είναι καθήκον, ζήτημα  ζωής και θανάτου,  όλων των υπολοίπων, των πολλών και όχι υπόδουλων στην τρικομματική λαίλαπα,, αν θέλουμε να παραμείνουμε ζωντανοί, βιολογικά και πνευματικά,  να ξεπεράσουμε αυταπάτες, αναστολές, φοβίες, υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, και να βγούμε ξανά στο προσκήνιο, με τους αγώνες και το λόγο μας, σαν δάσκαλοι και όχι σαν φοβισμένοι υπαλληλίσκοι, δίνοντας  μάχη μαζί  με όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία της χώρας μας.

ΑΥΤΗ  Η  ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ –ΕΕ–ΔΝΤ  ΠΡΕΠΕΙ  ΚΑΙ  ΜΠΟΡΕΙ  Ν’  ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ!

ΟΙ  ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΉΝΙΟ!

ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

 

 ΔΕΥΤΕΡΑ 23/7/2012

Αγγελική Φατούρου

Μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ

Εκπρόσωπος των ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ