ΟΛΜΕ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΑΘΗΣΗΣ  ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

 

Με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιεύματα για την πρόθεση της κυβέρνησης να αυξήσει το διδακτικό ωράριο των εκπαιδευτικών βασισμένη στην έκθεση του ΟΟΣΑ, σημειώνουμε τα εξής:

 

            Η Έκθεση του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση στην Ελλάδα, στην οποία βασίζεται η πρόταση για την αύξηση του ωραρίου, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αλλοίωσης και διαστρέβλωσης της εκπαιδευτικής πραγματικότητας της χώρας μας. Οι εμπειρογνώμονες του «έγκυρου» Διεθνούς Οργανισμού δεν επιδίωξαν να καταγράψουν τι πραγματικά συμβαίνει στην ελληνική εκπαίδευση. Η Έκθεση που έδωσαν δεν είναι παρά μια κατά παραγγελίαν από το Υπ. Παιδείας Έκθεση (η σύνταξη της έκθεσης κόστισε 127.653 €, χωρίς να υπολογίσουμε τους φόρους και τις κρατήσεις) που σκοπό έχει να ενισχύσει την Κυβέρνηση και την Τρόικα στην προσπάθειά τους να λάβουν ακόμα πιο επώδυνες αποφάσεις για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς.

Η σκόπιμα μεροληπτική στάση του ΟΟΣΑ δεν είναι καινοφανής. Είναι χαρακτηριστική η άποψη που διατυπώνει η «Εκπαιδευτική Διεθνής» (Παγκόσμια Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών) σχετικά με τις επιδιώξεις του ΟΟΣΑ στην εκπαίδευση, με αφορμή τη δημοσιοποίηση της Έκθεσης του 2010 «Η εκπαίδευση με μια ματιά» («Education at a glance»):

«Στη νέα ετήσια Έκθεση του 2010 "Η εκπαίδευση με μια ματιά” ο ΟΟΣΑ εξακολουθεί να υποστηρίζει μια πιο αποδοτική δαπάνη και επιπρόσθετη ενίσχυση των μηχανισμών της αγοράς στη δημόσια εκπαίδευση, ακόμα και μετά από αρκετά χρόνια οδυνηρών συνεπειών της οικονομικής κρίσης που προκάλεσαν οι αχαλίνωτες αγορές και είχαν ως αποτέλεσμα τις περικοπές στον προϋπολογισμό για την εκπαίδευση, το κλείσιμο σχολείων και τις απολύσεις εκπαιδευτικών».

 

Οι ειδήμονες του ΟΟΣΑ γνωρίζουν πολύ καλά τις τεράστιες ελλείψεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος σε υποδομές, εξοπλισμό και προσωπικό. Γνωρίζουν επίσης τους εξαιρετικά χαμηλούς πόρους που διατίθενται για την εκπαίδευση, οι οποίοι μάλιστα μετά την εφαρμογή των επαίσχυντων Μνημονίων έχουν συρρικνωθεί πολύ κάτω από το 3% επί του ΑΕΠ, φτάνοντας στο 2,69%, με αποτέλεσμα οι σχολικές μονάδες να μην μπορούν να καλύψουν ούτε τις στοιχειώδεις λειτουργικές δαπάνες τους. Σημειώνουμε παρενθετικά ότι οι προοπτικές που συνεπάγεται η εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου είναι ακόμη πιο δυσοίωνες, καθώς το 2015 οι δαπάνες για την εκπαίδευση θα μειωθούν στο ποσοστό του 2,23%, και η ανεργία θα πάρει τεράστιες διαστάσεις με τον περαιτέρω περιορισμό των προσλήψεων.

Επίσης, οι συντάκτες της Έκθεσης γνωρίζουν τη δεινή οικονομική θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι έλληνες εκπαιδευτικοί  μετά τις απανωτές περικοπές στους μισθούς τους και τις επώδυνες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό. Και όμως, όλα αυτά τα αποσιωπούν προκειμένου να υπηρετήσουν το βασικό στόχο που έχει θέσει η Τρόικα: να ενοχοποιήσουν για όλα τα δεινά της εκπαίδευσης τους έλληνες εκπαιδευτικούς, ώστε να συνεχιστεί και να ενταθεί η επίθεση εναντίον τους και εναντίον της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας.

           

            Η Έκθεση υποστηρίζει ότι το διδακτικό ωράριο των Ελλήνων εκπαιδευτικών είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη. Και εδώ παραγνωρίζεται το γεγονός ότι το βασικό ωράριο των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι 21 διδακτικές ώρες την εβδομάδα. Σε αυτό το σημείο, παρά τα όσα λέγονται, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια διαφορά από τις άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου η πλειονότητα των εκπαιδευτικών διδάσκουν από 18 ως 20 ώρες την εβδομάδα. Υπάρχει φυσικά μια αποκλιμάκωση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα που τους οδηγεί, στο τέλος τους εργασιακού του βίου, στις 16 ώρες, αλλά ούτε αυτό συνιστά ελληνική πρωτοτυπία. Σε αρκετές χώρες μάλιστα οι ώρες διδασκαλίας των εκπαιδευτικών στο Λύκειο δεν ξεπερνούν τις 17 (Φιλανδία), τις 16 (Τσεχία) ή τις 14 (Γαλλία και Πολωνία) κ.λπ. (στοιχεία από σχετική Έκθεση του Δικτύου της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Ευρυδίκη», έτους 2009).

Η μελέτη στοιχείων που πραγματοποίησε το ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ, αποδεικνύουν τα ψέματα που κατά καιρούς έχουν ειπωθεί από τα ΜΜΕ και το Υπουργείο Παιδείας σχετικά με το χρόνο εργασίας των Ελλήνων εκπαιδευτικών. (δείτε τη σχετική μελέτη εδώ: http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=1828)

Σε  αυτή τη μελέτη αποδεικνύεται πως ο μέσος όρος των διδακτικών ωρών στις χώρες της Ευρώπης είναι 18,5 ανά εβδομάδα, όσος δηλ. είναι και ο μ.ο. στη χώρα μας.

 Επίσης, οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι επιφορτισμένοι σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό και με καθήκοντα διοίκησης και γραμματείας. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες οι εκπαιδευτικοί είναι απαλλαγμένοι από τέτοια καθήκοντα, τα οποία αναλαμβάνει πολυμελής γραμματεία. Η παντελής έλλειψη διοικητικών υπαλλήλων στα σχολεία υποχρεώνει τους εκπαιδευτικούς να αναλαμβάνουν όλη τη γραφειοκρατία που αφορά τη σχολική μονάδα, και να αφιερώνουν σε αυτή αρκετές ώρες. Οι εκπαιδευτικοί εργάζονται μέχρι 30 ώρες την εβδομάδα, συμπληρώνοντας με αυτό το διοικητικό έργο το ωράριό τους. Επίσης εργάζονται αρκετές ώρες εκτός σχολείου τόσο για την προετοιμασία του μαθήματος, όσο και για την διόρθωση των εργασιών των μαθητών τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα που πολλοί θέλουν να ξεχνούν για να απαξιώσουν τους εκπαιδευτικούς στην κοινωνία.

 

Είναι πεποίθησή μας πως καμιά σοβαρή αλλαγή στην εκπαίδευση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την αναγκαία αύξηση των δαπανών και χωρίς την ουσιαστική και πολύπλευρη στήριξη των εκπαιδευτικών, την ενεργό συμμετοχή τους και τη σύμφωνη γνώμη τους. Αυτά τα στοιχεία, όμως, έχουν θυσιαστεί στο βωμό της πολιτικής των Μνημονίων, μιας πολιτικής που προωθεί το φθηνό και ιδιωτικοποιημένο σχολείο στην υπηρεσία των αγορών.

            Θεωρούμε πως οποιαδήποτε δυσμενής αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών  θα έχει αρνητική επίδραση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών είναι και συνθήκες μάθησης των μαθητών και με αυτή την έννοια το θέμα δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς, αλλά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και την ίδια την ύπαρξη του  δημόσιου σχολείου .

Αρνούμαστε να δεχθούμε να θυσιάζεται η εκπαίδευση και οι ανάγκες της στις ανάγκες και τα συμφέροντα των δανειστών και των περίφημων «αγορών» και τις πολιτικές των μνημονίων.

Σε μας απομένει η δυνατότητα ενός συντονισμένου πανεκπαιδευτικού αγώνα, με την ευρύτερη δυνατή κοινωνική στήριξη και σύμπραξη, ώστε να ανατραπεί η αντιεκπαιδευτική πολιτική που προωθείται από υπερεθνικά κέντρα.