Αρθρογράφος:
Χρήστος
Κάτσικας - Γιάννης Σπυράλατος
«Θέλω να τα πω
όπως τα έχω στην καρδιά και στο μυαλό»
Είναι πια φανερό, ακόμη και στους πιο δύσπιστους, ακόμη και σ΄ αυτούς που
χρόνια πολλά βάσιζαν τη γραμματική και το συντακτικό των αναγνώσεών τους για το
«που πάει η εκπαίδευση» στις περίτεχνες διακηρύξεις της κυρίαρχης πολιτικής,
ότι οι εκπαιδευτικοί (όπως και όλος ο κόσμος της εργασίας) βρίσκονται μπροστά
σε μια «επιχείρηση» συνολικής αλλαγής του τοπίου στη δημόσια εκπαίδευση από την
πρώτη μικρή του δημοτικού μέχρι και το Πανεπιστήμιο και τα μεταπτυχιακά
προγράμματα.
Η «επιχείρηση» αυτή αφορά τη δομή της εκπαίδευσης (1), την κατεύθυνσή της, το
περιεχόμενο (2), το μισθό, τη σύνταξη και βεβαίως κυρίαρχα τις εργασιακές
σχέσεις.
Οργανική θέση, ωράριο, δικαίωμα μετάθεσης – απόσπασης, μονιμότητα,
προβάλλονται από το Υπουργείο Παιδείας, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας
κουβερνάντων (3), σαν αναχρονισμός, σαν παλιομοδίτικες αντιλήψεις, που πρέπει
όχι μόνο να εξαφανιστούν από το εκπαιδευτικό τοπίο αλλά να σβήσουν και από τη
συλλογική μνήμη.
«Αλλάζουνε
εντός μου τα σύνορα του κόσμου»
Όποιος έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του αισθάνεται
ότι το Υπουργείο Παιδείας, σιγά και σταθερά, λιπαίνει το έδαφος για την
"κατασκευή" εκπαιδευτικών χωρίς ωράριο έτσι ώστε αμέσως μετά να
νομιμοποιήσει στην κοινή γνώμη τα σχέδιά του για μετακινήσεις, μετατάξεις και
απολύσεις.
Η πρόσφατη ρύθμιση του Υπουργείου Παιδείας για το
ωράριο και τις υποχρεωτικές μετακινήσεις οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε
απώλεια χιλιάδων οργανικών θέσεων, σε μετακίνηση εκπαιδευτικών από νομό σε
νομό, σε διαθεσιμότητα, σε μετάταξη και βεβαίως σε απόλυση.
Οι αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου από τη
νέα σχολική χρονιά, το κλείσιμο 1056 σχολείων και άλλων τόσων που σχεδιάζεται
να κλείσουν τα επόμενα χρόνια, το στρίμωγμα μαθητών σε υπερφορτωμένες
τάξεις, το κόψιμο μαθημάτων στο Γυμνάσιο και στο νέο Τεχνολογικό Λύκειο,
η ρύθμιση με τη μείωση των ωρών ξένων γλωσσών, ο μηδενισμός νέων διορισμών, η
πρωτοφανής μείωση των μεταθέσεων σε συνδυασμό με την κακόφημη αξιολόγηση και το
Μέντορα (4), η σχεδιαζόμενη νέα «αρχιτεκτονική» στη δομή και στη διοίκηση της
εκπαίδευσης και η προοπτική περάσματος του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου
στους Καλλικρατικούς Δήμους και Περιφέρειες (5), μαζί με το συντριπτικό χτύπημα
στα Πανεπιστήμια (6) είναι το σκοτεινό μέλλον που «υφαίνει» το Υπουργείο
Παιδείας για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς με την ευκαιρία της
οικονομικής κρίσης.
Όπως πολύ εύστοχα
επισημαίνει ο Μιχάλης Παπαδόπουλος «αν κοιτάξει κανείς συνολικά “τις επεμβάσεις χωρίς αναισθητικό” της
κυβέρνησης στα σχολεία, το κλείσιμο ολόκληρων μονάδων, τη συγχώνευση άλλων, την
ίδρυση Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων με πενταετή θητεία των
εκπαιδευτικών, την ουσιαστική κατάργηση σε πολλά σχολεία των Γερμανικών ή
των Γαλλικών ως δεύτερης ξένης γλώσσας μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα
ότι πίσω από όλες αυτές τις αλλαγές κρύβεται ένας και μοναδικός βασικός στόχος,
η κατάργηση της οργανικής θέσης των εκπαιδευτικών. Όπως φαίνεται
στο νέο νόμο για τα Πρότυπα Πειραματικά πολλοί εκπαιδευτικοί με οργανική θέση
στα νυν Πειραματικά με το πρόσχημα της αξιολόγησης θα βρεθούν στη
διάθεση του ΠΥΣΔΕ με δήθεν προτεραιότητα, το καρότο δηλαδή, για να απεμπολήσουν
τη θέση τους. Αλλά και αν ακόμη συνεχίσουν στα Πρότυπα Πειραματικά μετά
από πενταετή θητεία πάλι θα βρεθούν στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ. Αυτή η διαδικασία θα
αποτελέσει το πείραμα για το νέο σύστημα διορισμών και θητείας σε ένα σχολείο» (7).
«Το
Υπουργείο υπόσχεται «νέα σύνορα» στις αναθέσεις μαθημάτων για
να υποσκάψει την άμυνά μας – Απαντάμε: Καμιά αλλαγή – ενότητα –αλληλεγγύη -
αγώνας»
Την ίδια στιγμή σε μια κίνηση παραπλάνησης, εξαπάτησης και δημιουργίας
εμφυλιοπολεμικού κλίματος στη λογική του «διαίρει και βασίλευε» το Υπουργείο
Παιδείας προσφέρει μαθήματα μιας ειδικότητας σε άλλη. Θυμίζουμε ότι η πρώην
Υφυπουργός Παιδείας Ε. Χριστοφιλοπούλου στην προσπάθειά της να μεταθέσει το
πρόβλημα που δημιουργεί η ρύθμιση για τις ξένες γλώσσες δεν διστάζει να
υποσχεθεί ξεθεμελίωμα των συνόρων της ανάθεσης μαθημάτων : «Εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι δεν θα αξιοποιήσουμε τους
καθηγητές των ξένων γλωσσών. Οι καθηγητές αυτοί, πολλοί από αυτούς διδάσκουν
και στα δημοτικά και συμπληρώνουν ωράριο και βεβαίως έχουν και τη δυνατότητα να
διδάξουν λογοτεχνία, είναι καθηγητές λογοτεχνίας και ίσως και κάποιο άλλο
μάθημα» (8).
Το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι φανερό ότι κάποιοι φροντίζουν να στρέψουν
τους διάφορους κλάδους των εκπαιδευτικών τον έναν εναντίον του άλλου. Ο στόχος
είναι προφανής: να ξεφύγουν, μέσα από το προπέτασμα καπνού, οι πραγματικά
υπεύθυνοι για την κατάσταση στην εκπαίδευση αλλά κυρίως για τις ρυθμίσεις που
ακολουθούν και που θα χειροτερεύσουν την κατάσταση στην ήδη ρημαγμένη
εκπαιδευτική γη.
«....Ο πόλεμος
βασίζεται στην εξαπάτηση. Αν ο εχθρός σου ξεκουράζεται, μην τον αφήσεις σε
ησυχία. Αν οι δυνάμεις του είναι ενωμένες, διάσπασέ τες. Κάνε επίθεση, όταν
είναι απροετοίμαστος. Να εμφανίζεσαι εκεί που δεν σε περιμένει...»
(Σουν Τζου, Η
τέχνη του πολέμου )
Ρίχνουν «αθώες» προτάσεις για καθηγητές που μπορούν να
εργαστούν στις τελευταίες τάξεις των Δημοτικών σχολείων, νηπιαγωγούς που
μπορούν να εργαστούν στις πρώτες. Πατάνε πάνω στην αυξημένη ανεργία των
ειδικοτήτων των εκπαιδευτικών, λιπαίνουν την αφέλεια και την κοινωνική
στραβωμάρα, «γαργαλάνε» τις χαμηλές συνειδήσεις, πριμοδοτούν αντιλήψεις του
τύπου «για τη δική μου καλύβα που καίγεται φταίει του διπλανού που δεν καίγεται
ακόμη»… Οι ίδιοι που ευθύνονται για την αδιοριστία και την ανεργία, για τους
χιλιάδες ωρομίσθιους των 300 ευρώ, οι ίδιοι που ετοιμάζουν προσλήψεις με το
σταγονόμετρο, αυτοί που με το πιστοποιητικό «Παιδαγωγικής Επάρκειας» ετοιμάζονται
να αποσυνδέσουν το πτυχίο από το επάγγελμα, αυτοί που έκαναν άνω κάτω τις
ειδικότητες και τις αναθέσεις, ΤΩΡΑ, χέρι χέρι με τους µάγιστρους και τους
διανοούμενους της αυλής και της οθόνης, αυτή τη γνωστή διασταύρωση τιτλούχων,
εµπορευµατούχων και μηχανορράφων, ρίχνουν το σπόρο για πολλούς μικρούς
εμφύλιους που θα διασπάσουν την εκπαιδευτική κοινότητα, θα την τραυματίσουν
θανάσιμα και θα την καταστήσουν αδύναμη να αντιμετωπίσει το νέο εργασιακό
μεσαίωνα που ετοιμάζουν.
Και κάποιοι εκπαιδευτικοί πέφτουν στην παγίδα. Και είναι έτοιμοι να χάψουν το
παραμύθι. Πως δήθεν για την ανεργία των φιλολόγων, των μαθηματικών, των φυσικών
κλπ δεν φταίει η πολιτική των ελάχιστων διορισμών, δεν φταίει η ανεργία, αλλά
φταίνε οι δάσκαλοι «που επιμένουν να κάνουν αυτοί μάθημα στις απαιτητικές
τάξεις των δημοτικών σχολείων»…Για την ανεργία των καθηγητών της Πληροφορικής
φταίνε «οι μαθηματικοί που άρπαξαν πολλές θέσεις». Για την ανεργία των
φιλολόγων φταίνε οι συνάδελφοί τους των Ξενόγλωσσων μαθημάτων «που τους άρπαξαν
το μάθημα της ιστορίας». Έτσι για τα προβλήματα των πτυχιούχων των
Πανεπιστημίων φταίνε οι πτυχιούχοι των ΤΕΙ που «θέλουν να τους πάρουν τα
εργασιακά δικαιώματα» και για τα προβλήματα των πτυχιούχων των ΤΕΙ «φταίνε οι
πτυχιούχοι των Πανεπιστημίων που δεν τους αφήνουν να έχουν επαγγελματικά
δικαιώματα»…
Λίγα χρόνια πριν κάποιοι προσπάθησαν να μετατρέψουν την αγανάκτηση των
εκπαιδευτικών για τους χαμηλούς μισθούς σε αίτημα των καθηγητών του Λυκείου να
παίρνουν περισσότερα από τους καθηγητές του Γυμνασίου.
Προσοχή! Αν οι αντιλήψεις αυτές κυριαρχήσουν τότε είναι σίγουρο ότι αφενός
καμιά ευκαιρία για δουλειά δεν θα ανοίξει για τους εκπαιδευτικούς, αφετέρου,
την ώρα που θα κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους θα αφήνουν ανοιχτά πόρτες και
παράθυρα για να περάσει ο οδοστρωτήρας από πάνω τους.
Ξέρουμε ότι οι σκέψεις αυτές δεν είναι σήμερα δημοφιλείς σε κάποιους
εκπαιδευτικούς που βλέπουν όσο βλέπουν τα μάτια τους ενώ περισσότερο από ποτέ
οφείλουν να βλέπουν με το μυαλό τους. Οφείλουν να αναρωτηθούν: Πόσοι και πόσο
θα κερδίσουν αν αλλάξουν τα «σύνορα» στις βαθμίδες και τις ειδικότητες όταν ο
εργοδότης επιβάλλει δραστική μείωση προσλήψεων τέτοια που θα ισοδυναμεί
ουσιαστικά με το τέλος των προσλήψεων; Πόσοι και πόσο θα ωφεληθούν όταν ο εργοδότης
επιβάλλει ελαστικοποίηση της εργασίας, μόνιμη μείωση των μισθών, αύξηση του
ωραρίου και στο τέλος κατάργηση της μονιμότητας αρχίζοντας από τους
νεοεισερχόμενους; Ποιοι και με πια ενότητα «ψυχής και σώματος» θα μπορέσουν να
αποτρέψουν τότε την καταιγίδα;
«Έχω βαρεθεί Δε
θέλω να εξηγώ πρέπει εσύ να διαλέξεις»
Όσοι
παραμένουν ξύπνιοι για να μπορούν να ονειρεύονται ΑΝΑΣΤΑΣΗ των ΖΩΝΤΑΝΩΝ, ξέρουν
καλά ότι τα προβλήματα δεν είναι εκπαιδευτικά. Είναι πολιτικά και οικονομικά
που αντανακλώνται στην εκπαίδευση.
Κι
όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων που τον περιβάλλουν, χάνει το δάσος
από το οπτικό του πεδίο, δεν έχει παρά να υποβληθεί στη βάσανο να κάνει λίγο
πίσω ή λίγο μπρος και να δει τα πράγματα όπως έχουν, όπως φτιάχτηκαν κι όπως
προοιωνίζονται για αύριο. Δύσκολα πράγματα, αλλά απολύτως αναγκαία.
Γίνεται φανερό ότι αυτά τα σχέδια αφορούν κάθε εκπαιδευτικό, κάθε γονιό και
κάθε μαθητή. Πρόκειται για συντριπτικό χτύπημα στη δημόσια εκπαίδευση, στο
περιεχόμενο και τις κατευθύνσεις της, για κρυφή και φανερή ιδιωτικοποίηση
πλευρών της, για βίαιη μείωση του διδακτικού προσωπικού.
Αυτά
τα σχέδια πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα με την πιο πλατιά ενημέρωση και
κινητοποίηση όλων όσων σχετίζονται με το δημόσιο σχολείο, όλων των εργαζομένων.
Η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, οι ΕΛΜΕ και οι διδασκαλικοί Σύλλογοι, απεργιακές επιτροπές
και επιτροπές αγώνα, πρέπει να πάρουν άμεσα μέτρα. οι ενώσεις γονέων χέρι χέρι
με τους εκπαιδευτικούς πρέπει να αρνηθούν τη φτωχοποίηση του δημόσιου σχολείου.
Οργανωμένα. Όχι χωριστά, ούτε υποταγμένα. Με το σύνθημα που ενώνει την τάξη:
Ανατροπή αυτής της πολιτικής που στέλνει εμάς και τα παιδιά μας στην κόλαση. Να
τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Κυβέρνηση (και Χρυσή Αυγή) –
Ευρωπαϊκή Ένωση – ΔΝΤ φτιάχνουν φέρετρα για εμάς και ψυχιατρεία για τους γιους
και τις κόρες μας. Ένα είναι σίγουρο: εάν δεν αλλάξουμε τον κόσμο, πολλοί θα
αλλάξουμε κόσμο.
Kάθε
Mινώταυρος και κάθε Λαβύρινθος μπορεί να αντιμετωπιστεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου