Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Ψηφίστηκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και με την έναρξη των μαθητικών διακοπών του Πάσχα το πολυνομοσχέδιο της συγκυβέρνησης. Το νομοσχέδιο θα μπορούσε να είχε και γενικό τίτλο «τέλος αυταπατών», αφού η φούσκα της «ανάπτυξης» παίρνει πλέον τα κεφάλια χιλιάδων εργαζομένων. Μεταξύ αυτών όχι μόνο δεν εξαιρούνται, όπως μας ύπνωναν Υπουργείο και κυβερνητικοί συνδικαλιστές, αλλά συγκαταλέγονται και εκπαιδευτικοί, αναπληρωτές και μόνιμοι.

Πέντε μόλις μέρες πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου ο υφυπουργός σε συνάντησή του με την ΟΛΜΕ, διαβεβαίωνε ότι δεν υπήρχε κανένα νομοσχέδιο στα χαρτιά που θα διακύβευε τα εργασιακά δικαιώματα των καθηγητών. Φυσικά το παραμύθι φαινόταν ότι δεν θα είχε αίσιο τέλος, γιατί τα μαθηματικά της κυβέρνησης δεν έβγαιναν από την αρχή. Πώς γίνεται να έχεις δεσμευθεί στην τρόικα για 150.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέσα σε 3 χρόνια, ενώ ταυτόχρονα τάζεις ότι για κάθε έναν που θα φεύγει ένας θα προσλαμβάνεται με ΑΣΕΠ και αξιοκρατικά κριτήρια; -1 + 1 = 0 κύριε Στουρνάρα κι όχι -1 + 1 = -150.000.  Το πολυνομοσχέδιο, νέο μνημόνιο ουσιαστικά, σημαίνει χιλιάδες απολύσεις μονίμων και συμβασιούχων είτε επίορκων ύστερα από μια απλή μήνυση ή ανώνυμη καταγγελία είτε χωρίς οργανική θέση με την κατάργηση ολόκληρων φορέων, μείωση κατώτατου μισθού, τεράστια ανασφάλεια στο δημόσιο τομέα.

ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ

ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ

        Το πρόβλημα δεν είναι γενικώς και αορίστως η δίωρη αύξηση του ωραρίου μας αλλά οι καταστροφικές συνέπειές της: οι αναπληρωτές εξαφανιζόμαστε απ΄ το χάρτη ύστερα από τόσα χρόνια ελαστικής εργασίας, αφού δώσαμε την ψυχή μας στο δημόσιο σχολείο περιπλανώμενοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, κάθε χρόνο μακριά από τις οικογένειες, τα παιδιά μας και τους ανθρώπους μας. Πλέον το μέγιστο που μπορούμε να έχουμε είναι μισθοί 200-300 ευρώ στα Προγράμματα Ενισχυτικής Διδασκαλίας μέσω ΕΣΠΑ –κατά δήλωση του Αρβανιτόπουλου- προσέχοντας τις ασθένειες μην τυχόν και υπερβούμε τις 15 μέρες αναρρωτικής άδειας και αυτοδικαίως απολυθούμε. So simple: αν με τους αγώνες μας καταργήσαμε την ωρομισθία, τώρα αυτή επιστρέφει μεταμφιεσμένη σε ενισχυτική διδασκαλία και για ντοπάρισμα οι δήμιοι μας με τα δισκοπότηρά τους μας εγκαλούν ότι μπορούμε να γίνουμε Βουλγαρία, βγαίνοντας από το ευρώ, τη στιγμή που ο μισθός μας το Σεπτέμβρη θα είναι μικρότερος κι απ΄το επίδομα ανεργίας! Το μόνο που απομένει να συμπληρώσει το παζλ της κολάσεως είναι και πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων για να απαλλαγούν από το ενοχλητικό ανάστημά μας, τις διεκδικήσεις, τις ανάγκες μας.

·        Ο γάιδαρος του Χότζα κάποια στιγμή εκπαιδεύτηκε να μην τρώει, μόνο που στο τέλος τα τίναξε: αυτό θα συμβεί και στους μόνιμους συναδέλφους –όχι στο επέκεινα αλλά μέσα στη θερινή ραστώνη του 2013, και το Σεπτέμβρη- όταν είτε ως υπεράριθμοι θα μετατεθούν ως φαντάροι όπου ελληνικής γης είτε ως πλεονάζοντες θα απολυθούν. Άλλωστε ο Υπουργός δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο απολύσεων εκπαιδευτικών χτυπώντας την καμπάνα σε πρώτη φάση για συναδέλφους αγγλικών, γαλλικών, γερμανικών, οικονομολόγους, γυμναστές, πληροφορικής, τεχνικών ειδικοτήτων, ειδικής αγωγής.

·        Οι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας σε πείσμα του Βήματος, του Μπόμπολα, του Μπάμπη Παπαδημητρίου, του Πορτοσάλτε και των υπόλοιπων χρυσοπληρωμένων γελωτοποιών της πρόθυμης Τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού. Το εργασιακό μας ωράριο δεν είναι μόνο το διδακτικό αλλά όλη η λειτουργία του δημόσιου σχολείου: οι σχολικές γιορτές και παραστάσεις, η προετοιμασία εκπαιδευτικών εκδρομών, οι γυμναστικοί αγώνες, τα περιβαλλοντικά και πολιτιστικά προγράμματα το πρωτόκολλο, τα φοιτολόγια, τα μητρώα. Και για τον ελεύθερο χρόνο μας: η καθημερινή προετοιμασία για τα αυριανά μαθήματα, η συγγραφή, ανανέωση, εμπλουτισμός σημειώσεων, οι διορθώσεις. Κοινώς η έρευνα της UNESCO: 1 διδακτική ώρα ισοδυναμεί με 3 γραφείου μαζί με ένα σωρό εξωδιδακτικά καθήκοντα.

·        Ο «ανεύθυνος, τεμπέλης, αδιάφορος, αποσπασμένος σε πολιτικό γραφείο, ιδιαιτεράκιας συνάδελφος» που σερβίρεται ως εικόνα ολόκληρου του κλάδου από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια ανέκαθεν είχε ονοματεπώνυμο: ήταν κατά κανόνα ο κολλητός του Διευθυντή του σχολείου, του Διευθυντή Εκπαίδευσης, του βουλευτή πράσινων και βένετων κυβερνήσεων, ήταν το «δικό τους παιδί» με το άδειο βλέμμα και μυαλό που έρπει και γλείφει, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους, πάντα πρόθυμο να υποστηρίξει μέχρις εσχάτων την κυβερνητική πολιτική σαν λοχίας που βαράει προσοχές στο λοχαγό του. Μόνο που αυτές οι θλιβερές εξαιρέσεις δεν έχουν καμιά σχέση με την συντριπτική πλειονότητα ενός κλάδου που έχει σε ποσοστό 30% μεταπτυχιακούς, διδακτορικού και σεμιναριακούς τίτλους με βάση τα στοιχεία του ίδιου του Υπουργείου, έχει αλλεπάλληλα διαγωνιστεί κατά τη διάρκεια των σπουδών του και στη λαιμητόμο του ΑΣΕΠ, έχει δοκιμαστεί μες στις τάξεις των 30 παιδιών, έχει αγωνιστεί για τη μόρφωση, τη θέρμανση, τα βιβλία και την καθημερινή μεταφορά τους στο σχολείο, έχει αντιπαλέψει τη διάλυση της εκπαίδευσης, έχει οργανώσει μαθήματα αλληλεγγύης, λέσχες λογοτεχνικής ανάγνωσης, προβολές ταινιών, συσσίτια.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ: ΒΑΛΤΕ ΠΛΑΤΗ, ΚΑΝΤΕ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Τι εννοεί; Να αποδεχτούμε άβουλοι, δειλοί και μοιραίοι την κατακρήμνιση των δαπανών για την παιδεία στο 2,50% από 2, 75 που ήταν φέτος αλλά και 64 επιπλέον συγχωνεύσεις σχολείων, να μην μας απασχολούν οι κενές από νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές αίθουσες, όταν 32.000 ήταν κάθε βδομάδα οι χαμένες διδακτικές ώρες, να θεωρούμε φυσιολογικό το στοίβαγμα 30 μαθητών σαν σαρδέλες στις τάξεις, την περαιτέρω μείωση του ήδη κατά 35-40% μισθού μας, καθώς η αύξηση του ωραρίου ισοδυναμεί με απλήρωτη εργασία, να αυτολογοκρινόμαστε εν όψει αξιολόγησης-χειραγώγησης, να συμφωνούμε με τον περαιτέρω διασυρμό μας, την εγκατάλειψη της παιδείας, να χτυπάμε παλαμάκια, όταν ο κάθε Άδωνις μας αποκαλεί ρεμάλια και γαϊδούρια. Άλλωστε στο εκάστοτε Αγαθονήσι υπάρχει μεγάλη αναλογία μαθητών-εκπαιδευτικών λες και οι γονείς τους δεν πληρώνουν ένα σκασμό φόρους και χαράτσια για να μορφωθούν τα παιδιά τους. Κρίμα που η χώρα είναι κατά τα 2/3 νησιωτική και ηπειρωτική και χαλάει τον ευρωπαικό μέσο όρο αναλογίας μαθητών – εκπαιδευτικών όπως μηρυκάζουν υποκριτικά στα ΜΜΕ, όπου το προσφιλές παράδειγμα της Φινλανδίας καταρρέει μιας και υπάρχουν 100.00 εκπαιδευτικοί για 5.000.000 κατοίκους. Μόνο με τέτοια ελεεινή προπαγάνδα οι εργαζόμενοι αντί να ενώνονται γίνονται κανίβαλοι και ανενόχλητη η συγκυβέρνηση οικοδομεί το φθηνό, εξετασιοκεντρικό, ταξικό σχολείο των λίγων και εκλεκτών γυρίζοντας το ρολόι της ιστορίας στο μεσαίωνα και ενοχοποιώντας μας για τη γη, το σύμπαν και τα πάντα, παριστάνοντας την αθώα περιστερά.

Ήρθε η ώρα να πάρουμε θέση και να μην είμαστε θεατές της ζωής μας

Για να είμαστε ειλικρινείς, οι συνθήκες για να αντιπαλέψουμε αυτή την κατάσταση δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Η αντίληψη του «εγώ ελπίζω να την βολέψω» ή ότι τα κυβερνητικά σχέδια είναι κινδυνολογία είτε είμαι μόνιμος, είτε αναπληρωτής είτε ωρομίσθιος, χωρίς να αγωνιστώ ενάντια στην θύελλα της μνημονιακής πολιτικής, πρέπει σύντομα να αποτελέσει παρελθόν και να προετοιμαστούμε για κινητοποιήσεις. Δεν είναι λίγοι οι συνάδελφοι που αυταπατώνται ότι με υπεύθυνο διάλογο θα βρεθεί λύση όταν η κυβέρνηση τα θέλει μονά ζυγά δικά της λίγο πριν τελειώσει η σχολική χρονιά έχοντας προειλημμένες αποφάσεις. Δεν είναι επιχείρημα για να μείνουμε και τώρα αδρανείς το ότι δεχτήκαμε αγόγγυστα τα μέτρα των τριών τελευταίων χρόνων ή ότι η ΟΛΜΕ είναι ξεπουλημένη. Δεν υπάρχουν άγγελοι και διάβολοι στην ΟΛΜΕ, από τη μια υπάρχουν οι κυβερνητικές παρατάξεις και από την άλλη οι παρατάξεις που τάσσονται με τη συλλογικότητα και τους αγώνες, των οποίων οι αγωνιστικές προτάσεις κατά κανόνα καταψηφίζονται από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές.

Επίσης, δεν μπορεί ποτέ ένας αγώνας να υλοποιείται από ορισμένους ή να ανατίθεται στους ειδικούς. Χρειάζεται η μέγιστη εμπιστοσύνη στον τίμιο αξιοπρεπή συνάδελφο όποια πολιτική άποψη και να έχει, η μέγιστη συσπείρωση κόσμου, η συμμετοχή όλων μας στις διαδικασίες λήψεις αποφάσεων δηλαδή στις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, στις απεργιακές επιτροπές για να πάρουμε τον αγώνα μας στα χέρια μας, πλατιά αντιπληροφόρηση για την πραγματική κατάσταση στην παιδεία, βήμα- βήμα με τους μαθητές, τους γονείς και τους εργαζόμενους.

Να κινηθούμε μετωπικά προς όλο τον κόσμο που τον αφορά άμεσα το δημόσιο σχολείο με τις διαφοροποιήσεις, τα ερωτήματα και τις ενστάσεις του και να του εξηγήσουμε πιο θα είναι το τοπίο στην εκπαίδευση του χρόνου, αν υλοποιηθούν τα παραπάνω μέτρα. Οι γονείς και οι μαθητές, αν καταλάβουν σε πιο σχολείο θα κληθούν να στείλουν τα παιδία τους, θα κλείσουν τα αυτιά τους στις σειρήνες του κοινωνικού κανιβαλισμού και να σταθούν στο πλάι μας χτυπώντας τον πραγματικό κοινό εχθρό, την κυβέρνηση και την μνημονιακή πολιτική.

Δεν επιλέξαμε εμείς το χρόνο των αναγκαίων απεργιακών κινητοποιήσεων αλλά εκβιάζοντάς μας η κυβέρνηση. Να της δώσουμε την απάντηση που της αξίζει ενωμένοι στις Συνελεύσεις και τους δρόμους για ένα σχολείο πραγματικά δημόσιο και δωρεάν, με υψηλής ποιότητας μόρφωση για όλα τα παιδιά, με παιδαγωγική αξιοπρέπεια και σταθερή εργασία, για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Για το αυτονόητο, σπάζοντας το φόβο και ανοίγοντας το δρόμο στην ελπίδα!