Aνακοινώσεις

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

ΔΟΕ - ΑΔΕΔΥ- ΓΣΕΕ η απόλυτη ξεφτίλα!!!





Δυστυχώς δεν αποτελεί έκπληξη η άρνηση της ΔΟΕ, να συναντήσουν τον αρχηγό του Β΄κόμματος για να αναδείξουν την κατάφορη οικονομική και θεσμική υποβάθμιση των εκπαιδευτικών που τάχα εκπροσωπούν.. 
Κλώτσησαν μια μοναδική ευκαιρία που τους προσφέρθηκε απλόχερα προκειμένου να βάλουν πλάτη για άλλη μια φορά στο σάπιο κομματικό σύστημα που τους εξέθρεψε, εξέλεξε και διατηρεί στην εκπροσώπηση των χιλιάδων εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. 
Εάν ήταν Ο Βενιζέλος στη θέση του Τσίπρα θα χαριεντίζονταν μπροστά στον φακό της τηλεόρασης, όπως συμπεριφέρονταν τόσα χρόνια, αποκομίζοντας κομματικά -προσωπικά οφέλη μέσα από υπόγειες διαδρομές.
Κλήθηκαν και η ΔΟΕ μαζί με τη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στο φως, στο προσκήνιο των κεντρικών πολιτικών εξελίξεων για να αναδείξουν, το δίκιο τους , να αναδείξουν την οικονομική τους αφαίμαξη και την διάλυση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων τους,  για να δεσμεύσουν όλους τους πολιτικούς αρχηγούς προ του σχηματισμού εξουσίας και ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΡΑΞΑΝ..  Από το δρόμο του φωτός προτίμησαν το σκότος από κεκετημένη ταχύτητα και εκεί θα παραμείνουν...
Οι ¨Ελληνες άλλαξαν τον πολιτικό χάρτη της χώρας και θα τον  αλλάξουν ριζικότερα. Αντί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες νάναι μπροστάρηδες στις ελπιδοφόρες αλλαγές που συντελούνται αποτελούν εμπόδιο στην ανάκτηση των εργασιακών δικαιωμάτων μας.  ΟΙ συνδικαλιστικές ηγεσίες για άλλη μια φορά θα ακολουθήσουν τα πολιτικά πράγματα έρποντας πίσω από τα κόμματά τους και όχι συνδιαμορφώνοντας δυναμικά τις εξελίξεις .
 Οι εργαζόμενοι σε όλους τους χώρους δουλειάς αυτό δε θα το ξεχάσουν,  ούτε θα το συγχωρήσουν ποτέ. Ηρθε η ώρα ο κάθε κατεργάρης να πάει στον πάγκο του , αν το βρει και αυτόν στη θέση του!!!
ΧΡΗΣTOS ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Οι δυο βάρκες
Ξεκινώ με την εξής ανάγνωση ενός συμβολισμού: Όταν ένα κόμμα λαμβάνοντας την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προστρέχει, πρώτα απ’ όλους μάλιστα, σε γκρουπούσκουλα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, στους εργατοπατέρες και σε συγγενή εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, δηλώνει εμμέσως ότι αμφισβητεί τις πολιτειακές διαδικασίες και κατ’ επέκταση το πολίτευμα. Εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σημαίνει την προσπάθεια σχηματισμού μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας 150 –ή έστω 120 βουλευτών με ψήφο ανοχής των υπολοίπων- για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης που θα χαίρει της εμπιστοσύνης της Βουλής. Η χώρα αυτή και κάθε κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν κυβερνάται από τους καπεταναίους των Εξαρχείων ούτε από τους εργατοπατέρες και τους θιασώτες του συντεχνιασμού που κατέστρεψαν τη χώρα. Όταν προσφεύγεις σε αυτούς, σημαίνει ότι υποκαθιστάς το πολιτικό σώμα που εκπροσωπείται θεσμικά με συγκεκριμένο τρόπο στα πλαίσια του πολιτεύματος με την υποτιθέμενη «κοινωνία» της οποίας φορείς θεωρούνται οι συνδαιτυμόνες του τσιπρέικου. Η «κοινωνία» όπως την εννοεί ο αναβιώσας βαθύς πασοκισμός, το ομοούσιο του παπανδρεϊκού «λαού» φάντασμα με το οποίο έσπευσε να υπογράψει το νέο πελατειακό του συμβόλαιο ο Τσίπρας εξευτελίζοντας τους πολιτειακούς θεσμούς είναι το φαντασιακό αντίστοιχο μιας οργανωμένης πολιτείας· και είναι επίσης ο υστερικός αντιμνημονιακός μικρόκοσμος με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μάθει να συναγελάζεται στα κινηματικά πεζοδρόμια και να μοιράζεται μούτζες, κρεμάλες και ρητορικές μίσους. Αυτό είναι το ακροατήριο του νέου, αλλά τόσο παλαίου ΠΑΣΟΚ που νεκραναστήθηκε στις καταστροφικές αυτές εκλογές. Και αυτό από μόνο του αν προστεθεί μάλιστα στα καμμένα και χρυσαυγίτικα ποσοστά αποτελεί απεικόνιση του πολιτισμικού ξεπεσμού της κοινωνίας αυτής.

Επειδή όμως η εξισορρόπηση ανάμεσα στις βάρκες του κοινοβουλευτισμού και της δικτατορίας του προλεταριάτου είναι επικίνδυνο σπορ και επειδή μαζί με τον Τσίπρα την ψυχρολουσία θα την υποστούμε όλοι, είναι ανάγκη οι ενυπάρχοντες νουνεχείς του Συνασπισμού, αν τέτοιοι υπάρχουν και κρύβονται πίσω από το στρατουλογλεζικό θίασο, να τον πιάσουν από το χέρι και να του εξηγήσουν περί τίνος πρόκειται. Κι αν ο μικρός Αλέξης δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει τον συνταγματικό, φιλελεύθερο δημοκρατικό δρόμο ή την ονείρωξη των μαοϊκών συμβουλατόρων του, να βγει και να μας δηλώσει το δίλημμα του. Να μάθουμε κι εμείς αν η «στρατηγική» του οφείλεται σε μαλακία, σε ανικανότητα ή και στα δύο. Ήδη οι ανεύθυνοι τυχοδιώκτες που εξέθρεψαν το τέρας και τώρα μας κουνάνε τα μαντήλια από τας Αμερικάς τον καλούνε να συμμορφωθεί με τη λογική και διαχωρίζουν τη θέση τους γαι να μην επωμιστούν το κόστος της διαφαινόμενης καταστροφής. Είναι άραγε διανοητικά ικανός ο μικρός Αλέξης να αντιληφθεί κάτι από αυτά;