Χωρίς ψωμί και φως η λαβωμένη πατρίδα και ο λαός.

         «Χωρίς ψωμί και φως η λαβωμένη πατρίδα και ο λαός»

(Πάμπλο Νερούδα)

Ό,τι ήταν στέρεο εξαερώνεται, ό,τι ήταν ιερό βεβηλώνεται.

Ανεργία στο 16%, πληθωρισμός στο 4,7%, μειώσεις μισθών κατά20%,  αντιασφαλιστικοί νόμοι που υποθηκεύουν την εργασία μας σε μια σύνταξη-βοήθημα μετά από40 χρόνια δουλειάς. Κόψιμο των επικουρικών και δραστική μείωση του εφάπαξ, ίσως και κατάργηση.

Κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανύπαρκτη, πληρώνουμε πια τα φάρμακα και τις εξετάσεις.

    

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι το πνεύμα των καιρών επιτάσσει το κόψιμο των μισθών και το ξεπούλημα του εθνικού και κοινωνικού πλούτου (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΑΤΕ, ΕΥΔΑΠ, Ταχ. Ταμιευτήριο) κλπ. στο βωμό των τωρινών και μελλοντικών μνημονίων.

Ξεχνούν όμως τις ενισχύσεις στις τράπεζες, τις φοροαπαλλαγές στις μεγάλες πολυεθνικές, τις αυξήσεις που ζητούν οι βουλευτές του δικομματισμού. «Σοσια-ληστές» και γαλάζιοι ξετινάζουν ό,τι αξιοδοτεί τον άνθρωπο: εργασία και πρόνοια.

Για να περάσουν οι αντεργατικές πολιτικές, επιστρατεύεται το πραγματικό οπλοστάσιο της πολιτικής ηγεσίας. Η καταστολή. Η δράση ενός παράλληλου παρακράτους, αυθαιρεσίας και ανομίας γεμίζει τα νοσοκομεία με τραυματίες.. Η άφιξη της τρόικας δυναμώνει το γκλόπ  της πράσινης διακυβέρνησης, με στόχο να τσακίσουν τους λαϊκούς και συλλογικούς αγώνες.

Η βία όμως –όπως και το άδικο-έχει κοντά ποδάρια.

                     Ο Ιούδας……ξεπουλούσε υπέροχα

     Οι υποσχέσεις του 2009 για αύξηση αποδοχών και μείωση του ωραρίου, στους αδικημένους του δημοσίου τομέα δασκάλους, έγιναν γαργάρα από κυβέρνηση και τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Το Υπουργείο Παιδείας μ’ ένα μαραθώνιο παραγωγής νομοσχεδίων και προτάσεων, αποκαλύπτει την πολιτική του βούληση:  να τελειώνει με το δημόσιο σχολείο και το ενοχλητικό κομμάτι του συλλογικού κινήματος.

     Τρεις οι πυλώνες της αντιμεταρρύθμισης: φτηνή δουλειά, ιδιωτικοποιήσεις, δεξιότητες.

Έτσι μέσα σ’ ένα χρόνο

• Καταργεί το Π.Ι και τον ΟΕΔΒ και αναθέτει το έργο σε ιδιώτες. Μετέωρη πια η δωρεάν διανομή του σχολικού βιβλίου.
• Καταργεί τη μετεκπαίδευση
• Εισάγει την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και στήνει παγίδες για την ατομική αξιολόγηση με όρους χειρότερους από τον επιθεωρητισμό της δεκαετίας του  ’60.
•  Εισάγει τον όρο δόκιμου για τους νεοδιόριστους. Μετά δηλ. την εργασιακή περιπλάνηση και την ελαστική εργασία (aαναπληρωτές ωρομίσθιοι, ΕΣΠΑ ), θα κρεμόμαστε από τις ορέξεις του μέντορα που θα δείχνει την πόρτα εξόδου, αν δεν εφαρμόζεται η κυβερνητική ‘’παιδαγωγική’’!!
• Την αναγκαία υποταγή στην εργασιακή ανασφάλεια τη δένει με το διευθυντή –manager. Τον απαλλάσσει από το διδακτικό ωράριο και του παρέχει αρμοδιότητες του παλιού επιθεωρητή και προϊσταμένου, για να μας κρατά στάσιμους και να κόβει τον ήδη κουτσουρεμένο μας μισθό.  
• Για το ωράριο επιφυλάσσουν 8:00-15:00 για Α΄-Δ΄ και 8:00-15:30 για Ε΄και ΣΤ΄.
• Η επιλογή για διάλυση της συνολικής γνώσης που πρέπει να παρέχει το σχολείο συνεχίζεται με τα 801 ολοήμερα. Κατάκοποι μαθητές και εκπαιδευτικοί, που αντιμετωπίζονται ως υλικά αποθήκης ανέργων (aαναπληρωτές ωρομίσθιοι, ΕΣΠΑ), που τα επόμενα χρόνια θα θρονιαστούν στην ανεργία. Για σταθερή και μόνιμη δουλειά τσιμουδιά!
• Στα μέτρα της κυβερνητικής πολιτικής είναι: μαζική έξοδος του μαθητικού πληθυσμού, ένταση των ταξικών ανισοτήτων, απαξία για τους αδύναμους. Έτσι εξηγείται το κλείσιμο τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας, αθλητικών σχολείων, τμημάτων ειδικής αγωγής.
• 60.000 προνήπια θα μείνουν χωρίς σχολείο ,οι νηπιαγωγοί θα εργάζονται σε τάξεις μαμούθ των 25+ νηπίων
• Κλείσιμο παιδικών σταθμών στους καλλικρατικούς δήμους, μειώσεις των επιχορηγήσεων των σχολικών επιτροπών έως και 50%.
• Σύλλογο διδασκόντων χωρίς λόγο, που θα πιέζεται σε «καινοτόμες» δράσεις σ’ ένα ατέλειωτο και απλήρωτο εθελοντισμό!
• Συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, αύξηση του αριθμού μαθητών κατά τάξη. 1753 τμήματα λιγότερα στην Α/θμια ενώ υπολογίζεται ότι το επόμενο διάστημα στόχος είναι τα 2/3 του εκπαιδευτικού δυναμικού να μην είναι μόνιμοι!
• Κατάργηση οργανικών θέσεων, μηδενικοί διορισμοί, ανύπαρκτες μεταθέσεις για να πουλάει «εκδουλεύσεις» για απόσπαση η συνδικαλιστική γραφειοκρατία .
• Ενιαίο μισθολόγιο: έχουμε και λέμε! Ένα κομμάτι ο βασικός μισθός και τα άλλα περίπατο σταδιακά (βλ. επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης). Για να πάρουμε κάτι παραπάνω θα αξιολογούμαστε από διευθυντή, σύμβουλο και θα χαμογελάμε σε αμφότερους.
• Άλλη «καινοτομία»: ο δημόσιος υπάλληλος από  1^η  Ιουλίου μετονομάζεται σε κρατικό. Τι σημαίνει στην πράξη; Τους λύνει τα χέρια για να μας μετακινούν, για τις «ανάγκες της υπηρεσίας»
• Δε θα ‘λειπε το νέο καθηκοντολόγιο των Δ.Υ και των εκπαιδευτικών για να δέσει το σοσιαλιστικό όραμα «σκάσε και δούλευε». Γιατί η πόρτα της τάξης απέχει λίγα μέτρα από την πόρτα της εξόδου.

                              αιώνια ύπτιοι

     Θα περίμενε λοιπόν κανείς απέναντι σ’ αυτή την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας και του σχολείου η πλειοψηφία της ΔΟΕ να σημάνει ξεσηκωμό.

     Τι έκανε στη διετία που πέρασε; «βολεύτηκε » πίσω από την αναγκαιότητα των ενωτικών πανεργατικών αγώνων και κρύφτηκε πίσω από τη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με «χελιδονοουρές» των 24ωρων αποσπασματικών κινητοποιήσεων. Δε πρόβαλε η ΔΟΕ ένα συνολικό πολιτικό πλαίσιο που θα βάζει όρους ανατροπής του μνημονίου, θα διεκδικεί τον κοινωνικό πλούτο, θα υπερασπίζεται το δημόσιο σχολείο και θα αποκαλύπτει το βάθος της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

    

     Ακόμα και τώρα που έρχεται ο κόσμος ανάποδα η πλειοψηφία της ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ επιμένουν στη λειτουργία ενός συνδικάτου άνευρου και γραφειοκρατικού, χωρίς πολιτικό και εκπαιδευτικό προσανατολισμό που αποτελεί προέκταση του κρατικού και κομματικού μηχανισμού.

                      πρέπει όλοι μαζί να ξαναδιαβάσουμε τον κόσμο !!

     Εμείς, ως ‘’Εκπαιδευτικοί εν δράσει’’ πιστεύουμε ότι η θέληση της μαχόμενης εκπαίδευσης δεν αντηχεί στην Ξενοφώντος, γι’ αυτό σας καλούμε να απαξιώσουμε τη λήθη και να ζεστάνουμε την πατημασιά του κλάδου με τις διαχρονικές αξίες του εκπαιδευτικού κινήματος: συναδελφικότητα, αλληλεγγύη, προσφορά, διεκδίκηση.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ Γ.Σ 1^η ΙΟΥΝΗ

Συνάδελφε, το συνέδριο της ομοσπονδίας, ή θα είναι  το τελευταίο συνέδριο, σε  μια εποχή που δύει, μαζί με κατακτήσεις αιώνων,   ή το πρώτο συνέδριο σε καιρούς  μιας ανατέλλουσας μεταπολίτευσης.

Ίσως, είναι λοιπόν το τελευταίο συνέδριο μονίμων εκπαιδευτικών, ίσως, όχι…..